25 September

Het is nu bijna woensdag, dus bijna tijd om afscheid te nemen van mijn lieve moeder.

Vanavond hadden we het condoleren, en het was fijn om te zien hoeveel mensen er al waren: dat beloofd veel goeds voor morgen! We gaan er een mooie eredienst van maken voor mama. We gaan samen veel dingen doen om te laten zien wie mama is en hoe wij haar herinneren. Het was voor mijzelf nog best moeilijk te bedenken wat ik ging doen. Er kwam zoveel in mij naar boven, dat ik gisten zowat gek werd van alle gedachten die naar boven kwamen. Gelukkig ging het vanochtend een stuk beter, en kon ik zo een mooi verhaal schrijven. Het klinkt gek, maar ik heb zin in morgen. Morgen wordt namelijk de dag van mama, voor mama en eigenlijk ook door mama, want wij zijn allemaal voor de helft een Ina. Haar huisje zal worden begraven, maar haar geest zal voorgoed vrij zijn van het lijden en zal voor altijd voortbestaan in onze harten.