24 September

Gisteren zijn we 's middags even naar mama geweest in Dedemsvaart. Ze ziet er nogsteeds heel erg mooi uit. Dat komt omdat ze natuurlijk ontzettend bruin was door het in de zon zitten, maar ook omdat ze haar lievelingsjurk aan heeft. Het is wel gek om mama zo daar te zien. Ondanks dat we mama wel herkennen, hebben we niet het gevoel dat mama daar ligt. Het is haar lichaam dat daar ligt, haar cocon waaruit ze ontsprongen is en naar onze hemelse Vader is gevlogen. Het is haar lichaam dat daar ligt, maar het is niet dat lichaam dat we herinneren. De herinnering die we koesteren zijn alle mooie herinneringen die we met haar mee hebben gemaakt. Herinneringen van een hele poos geleden, maar ook de mooie herinneringen van het laatste jaar. Ookal ging ze toen achteruit, we hebben zoveel mooie dingen nog meegemaakt. En vooral hebben we (ik in ieder geval) geleerd om te genieten van alle kleine dingen in het leven.