20 Oktober

Het is ondertussen alweer een maand geleden dat mama is overleden. Een maand die snel voorbij is gegaan, door alles er omheen en ook nog eens door het verlies van onze oma. Al met al heel heftig. Fijn is wel dat oma tegenover mama ligt. Het leven gaat weer door, ook al staan we stil. Het is vooral leeg. Normaal als ik thuis kwam aan het einde van de week, dan ging ik meteen naar mama om haar te begroeten. En ook met heel veel andere dingen merk je gewoon dat ze er niet meer bij is. Ook is het heel erg raar om opeens nu anders te 'moeten' praten. In heel veel dingen die je normaal zei, zit een verband met mama. En het valt me dan altijd weer op, en dat is dan telkens weer een herinnering hoe het was en hoe het eigenlijk nogsteeds had moeten zijn....

Ondanks dat je dus nu al een maand van ons vandaan bent lieve mama, leef je in ons voort en zullen we voor altijd aan je blijven denken en alle mooie herinneringen die we aan je hebben koesteren.